मेरो तिमी

तिमी न्यानो घाम
शीतल जून पनि तिमी
म त जर्जर हुन्थें मरूभूमितुल्य
नहुँदो हौ त यहाँ तिमी

म बेलाबेला तिम्रो
ठेस बनेर लाग्दा पनि
उल्टै सम्हाल्ने मलाई तिमी
म अघि बढ्छु तर
मेरो पाइला तिमी
मेरो मुटु चल्छ तर
त्यसको स्पन्दन तिमी
म त उष्ण हुन्थें बलौटे वगर झैं
नहुँदो हौ त यहाँ तिमी

मैले तिमीलाई अन्जानमा
कहिले दुखाउँदा पनि
उल्टै मेरो आँशु पुछ्ने तिमी
म आँखा खोल्छु तर
मेरो दृष्टि तिमी
म सास फेर्छु तर
मेरो जीवन तिमी
म त जीर्ण हुन्थें खण्डहर झैं
नहुँदो हौ त यहाँ तिमी