प्रेम-आगो र हिऊँ

आर्द्र थियौ तिमी
आकर्षक थियौ,
भिजेकी थियौ
राति नुहाएर झरीमा
शीतल देखिन्थ्यौ

मौन भाषा बोलिरहेथे
मेरा स्वप्निल आँखाहरु
तिमीलाई बोलाइरहेका थिए
कल्पीकल्पी
मेरा स्पन्दनका गतिहरू
लुकाउँ कि अंगालोमा भनी
निभ्न खोजिरहेथे
म भित्रका मलाई पोल्ने आगो
डुब्न चाहिरहेका ती लप्काहरू
तिम्रो शीतलतामा चुर्लुम्म

तर त्यति बिघ्न मादक
मोहक, र निम्तालु तिमी
पटक्कै पनि डेग चलिनौ
बुझ्यौ कि बुझिनौ खै
तिमीले मेरो समर्पण तिमीमा
बढिनौ अलिकति पनि
आफ्नो ठाउँबाट मतिर

चीसोले जमेकी तिमी
ए माछापुच्छ्रे हिमाल

पोखरा सेप्टेम्बर २०, २००९